Μέχρι πριν τρία χρόνια, τα καταστήματα πώλησης καυσοξύλων στο νομό, ήταν ελάχιστα.

Εξυπηρετούσαν μόνο όσους διέθεταν τζάκι, και οι οποίοι το άναβαν σε εξαιρετικές περιπτώσεις.

Την τελευταία διετία το «τοπίο», έχει αλλάξει άρδην. Το καυσόξυλο μπήκε για τα καλά στη ζωή μας γυρνώντας το ρολόι σε παρωχημένες δεκαετίες.

Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους: Τα σημεία πώλησης καυσοξύλων καταγράφονται και λειτουργούν με τις σχετικές άδειες των Δασαρχείων, τα οποία και έχουν την ευθύνη της οργανωμένης νόμιμης υλοτομίας.

Μέχρι το 2010 λοιπόν στην περιοχή ευθύνης του Δασαρχείου Κιλκίς είχαν «αναφορά» 13 σημεία πώλησης καυσόξυλων με τους ανάλογους αποθηκευτικούς χώρους. Το 2011 τα σημεία ξεπέρασαν τα 20 ενώ το 2012 στις Υπηρεσίες του Δασαρχείου είναι καταγεγραμμένα περισσότερα από 35 σημεία. Εδώ θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι κάποια καινούργια σημεία εμπορίας βρίσκονται είτε υπό ίδρυση είτε δεν έχουν αναφερθεί ακόμη επίσημα. Ετσι ο αριθμός των σημείων εμπορίας καυσόξυλων μπορεί να φθάσει ακόμη και τα 50!

Ανάλογη εικόνα παρατηρείται και στην περιοχή ευθύνης του Δασαρχείου Γουμένισσας. Εκεί ο αριθμός είναι σαφώς μικρότερος, αλλά η αυξητική τάση παραμένει το ίδιο ισχυρή.

Περισσότερα απ’ τα βενζινάδικα!

Ο ν. Κιλκίς μέχρι πριν από 3 χρόνια διέθεσε 107 πρατήρια καυσίμων. Ο αριθμός αυτός πέρυσι είχε μειωθεί στα 73 (σύμφωνα με ρεπορτάζ της ΠΡΩΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ της 15-3-2012). Σήμερα ο αριθμός έχει μειωθεί περίπου στα 50 και ήδη είναι μικρότερος απ’ τον αντίστοιχο αριθμό των «ξυλάδικων».

Η αυξημένη ζήτηση του καυσόξυλου οδηγεί μοιραία στην αισθητή αύξηση της τιμής του. Σήμερα πωλείται  γύρω στα 110 ευρώ ο τόνος ενώ ήδη παρατηρούνται αυξητικές τάσεις.

Παράλληλα από τις αρμόδιες Υπηρεσίες (κυρίως των Δασαρχείων) συνεχίζεται η «μάχη» κατά της λαθροϋλοτομίας. Μια μάχη σαφώς άνιση για τους γνωστότατους πλέον λόγους.