Γράφει ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΔΗΣ 

Έχοντας εξαντλήσει όλα τα αποθέματά του, το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας του 2011 κατάφερε να θέσει την Δημοκρατία στον γύψο. Ανικανότητα αλλά και σκάνδαλα κάθε είδους μας οδήγησαν σε παγκόσμια γελιοποίηση με αποκορύφωμα τα γεγονότα που βιώνουμε τούτες τις μέρες, εξαιτίας των οποίων φτάσαμε στο σημείο να δεχόμαστε απροκάλυπτα εντολές άνωθεν.

 Ανύπαρκτη η ηγεσία χαριεντίζεται αμήχανη χωρίς να μπορεί να καταλάβει, όχι μόνο την ροή των γεγονότων, αλλά ούτε καν ότι υπάρχει πρόβλημα. 

Υπό το βάρος τέτοιων πρωτόγνωρων γεγονότων ο ιστορικός του μέλλοντος θα έχει πολλά να πει, όμως εμείς οι Νεοέλληνες, θα ζήσουμε εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις η διαχείριση των οποίων δεν θα πρέπει να αφεθεί μόνο στον …πατριωτισμό των Ελλήνων, αλλά σε ανθρώπους ικανούς ανεξαρτήτως κομματικού χώρου. 

Από τα δεδομένα φαίνεται ότι την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας θα την αναλάβει η ΝΔ, η οποία με αρχηγό τον Αντώνη Σαμαρά θα κληθεί να ξεριζώσει παθογένειες ετών, να δώσει ξανά ελπίδα και προοπτική, αλλά και να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών στην πολιτική και τους πολιτικούς. 

Η απαξίωση όμως προς τα πολιτικά πρόσωπα και η λογική του “όλοι ίδιοι είναι”, αποτελεί πρόκληση για την ηγεσία της ΝΔ, όπως πρόκληση και ευθύνη για μας είναι η ελάχιστη “σοφία” που πρέπει να επιδείξουμε για να βρούμε “λοφάκι” μέσα στην προαναφερθείσα ισοπεδωτική λογική. 

Τα γεγονότα και όχι τα λόγια θα μπορέσουν να μας κατευθύνουν προκειμένου να ξεπεράσουμε τα φοβικά σύνδρομα του “όλοι ίδιοι είναι” και που δικαιολογημένα μας στερούν την ελπίδα της επόμενης μέρας.

Τα γεγονότα λοιπόν λένε, ότι ο Αντώνης ο Σαμαράς όταν βρέθηκε απέναντι σε συγκρουόμενες, με την συνείδηση και τα πιστεύω του, καταστάσεις μπόρεσε και έβαλε πάνω από κάθε είδους προσωπικό συμφέρον αυτά που του υπαγόρευσε η πίστη και οι αξίες του. 

Ακόμα και λάθος να έκανε γιατί, όπως λέει και ο ίδιος μπορεί να είχε πολύ νωρίς δίκιο, δεν υποτάχθηκε και άντεξε στηρίζοντας αρχές. 

Η δοκιμασία επαναλήφθηκε και οι πιέσεις ξαναδοκίμασαν αντοχές. Εχθροί και φίλοι πίεζαν για αποδοχή του πρώτου μνημονίου και ο αρχηγός του συντηρητικού χώρου αντιστάθηκε, τη στιγμή που σοσιαλιστές και εθνικιστές έλεγαν “ναι σε όλα”. 

Στο “μνημόνιο 2” όπου πλέον όλοι, πλην των αριστερών κομμάτων,  παραδόθηκαν και η Ελλάδα έγινε η χώρα του …πάρτα όλα ο Σαμαράς μπόρεσε για ακόμα μία φορά να αντισταθεί στους Χίτλερ της Νέας Τάξης. Με πίστη στις θέσεις του άντεξε και δεν υπαναχώρησε σε βαθμό που …ολόκληρο σχέδιο αναγκάστηκε να εφαρμόσει ο σοσιαλιστής Παπανδρέου για να τον εξαναγκάσει να αποδεχθεί το έκτρωμα. 

Για να τον φέρει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης δεν έφερε δώρα και καλούδια. Δεν έπιασαν ούτε οι ποικιλόμορφοι διηπειρωτικοί εκβιασμοί αλλά ξεδιάντροπα έβαλαν στο τραπέζι το χειρότερο, την πτώχευση και την έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ.   

Η εκλογές λοιπόν είναι η νέα μας πραγματικότητα και η ευθύνη για τον καθένα πλέον τεράστια. 

Στην κεντρική πολιτική σκηνή η ηγεσία της ΝΔ αντιλαμβανόμενη ότι ικανές δυνάμεις είναι αυτές που θα πρέπει να συνταχθούν στην προσπάθεια διάσωσης της χώρας τόλμησε και ξεπέρασε τα ταμπού με το να στηρίξει υπερκομματική κυβέρνηση στην οποία θα μετέχουν άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ και άλλων παρατάξεων. 

Η θέση αυτή είναι ταυτόχρονα και άνοιγμα προς τους πολίτες άλλων κομματικών χώρων και η ΝΔ με την κίνηση αυτή δείχνει πλέον ότι τα δικά μας παιδιά είναι όλοι οι Έλληνες, οι δε ψηφοθηρικές λογικές που εφάρμοζαν στο παρελθόν τα κόμματα εξουσίας, δεν έχουν πλέον θέση. 

Στο Κιλκίς έμπειροι πολιτικοί αλλά και φίλοι της διπλανής μας πόρτας συντάσσονται με τις αρχές και τις θέσεις της ηγεσίας γιατί βλέπουν ότι, τώρα που το ΠΑΣΟΚ φεύγει από το ΠΑΣΟΚ,  είναι εφικτό και πρέπει όχι να περιοριστούν στο να μαζεύουν τα …έτοιμα αλλά μπορούν με έργα, θέσεις και αρχές να φέρουν νέο κόσμο στην πολιτική βοηθώντας την ΝΔ στην προσπάθεια για κατάκτηση αυτοδυναμίας. 

Σε αυτή την νέα πραγματικότητα τα μόνα βαρίδια που δεν αντιλαμβάνονται τις ανάγκες των καιρών φαίνεται ότι είναι αυτοί που ποτέ δεν είχαν να δώσουν τίποτε και πάντα μόνο έπαιρναν. Αυτοί οι ανίκανοι που, για να μπορούν να επιβιώσουν βάζουν χρώμα σε προβλήματα και αξίες. Σηκώνουν κομματικά λάβαρα διχασμού και βάζουν φρένο σε κάθε προσπάθεια που έχει στόχο να λειτουργήσει με όλους και για όλους. 

Η Ιστορία θέλει και οι καιροί το απαιτούν, για μία ακόμη φορά ο συντηρητικός χώρος να σηκώσει το βάρος ανόρθωσης της χώρας. Οφείλουμε να είμαστε όλοι εκεί.